Pierre Bismuth, Stefan Brüggemann, Delphine Coindet, Martin Creed, François Curlet, Camila Oliveira Fairclough, Cristina Garrido, Bertrand Lavier, Leo Luccioni, Josep Maynou, Dan McCarthy, Jonathan Monk, Franck Scurti, Yann Sérandour, Walter Swennen, Elsa Werth, Léon Wuidar, Yue Yuan
Marjolaine Lévy
Tussen dadaïsme en conceptuele kunst – referentiekaders die Brüggemann graag aanspreekt – ontstaat zo een bijzonder corpus. Hier een kleine greep uit de meer dan 800 beschikbare titels, die dit erfgoed op speelse wijze bevestigen: The New Conceptualists, Unconceptual, Post-invisible, Intellectual Disaster, Why Didn’t You Make It Larger?, Don’t Read Books, Already Made, Smart Punk, Art at the Age of Extinction, When I Shit I Look at Andy Warhol’s Books, Unproductivism, Bad Conceptual Artist, Super Conceptual Pop…
Door deze titels ontvouwt zich, met een flinke dosis ironie, een soort zelfportret van de kunstenaar. Dadaïstisch en conceptueel? Misschien. Maar vooral: pop en conceptueel – of, zoals Brüggemann het zelf noemt, twisted conceptual pop.
De tentoonstelling Super Conceptual Pop opent met een van zijn Show Titles die diezelfde naam draagt. Ze zet een nieuw hoofdstuk in: een verdraaide, frisse blik op de relatie tussen conceptuele kunst en popesthetiek in de hedendaagse kunst.
Met werken van onder anderen Pierre Bismuth, Martin Creed, Camila Fairclough, Bertrand Lavier, Jonathan Monk en Elsa Werth, ontvouwt zich hier een onconventionele benadering van de conceptuele kunst. Eén die zowel een echo van het dadaïsme laat klinken als zich vol overgave beweegt binnen het domein van plezier en commercie.
Een vrolijk conceptualisme!
Marjolaine Lévy
