Quinquagesimum

Quinquagesimum (Latijn voor ‘halve-eeuwfeest’, voor wie dit niet zou weten) is geen retrospectief maar een tentoonstelling met 33 kunstenaars die op een bijzonder moment van mijn vijftigjarige activiteit komt. Deze – per definitie subjectieve – keuze, die het resultaat is van een samenwerking met Hubert Bonnet, is ingegeven door de ziel van deze plek. De deelnemende kunstenaars, relatief beperkt in aantal, hebben een bijzondere betekenis gehad voor het parcours dat ik heb afgelegd – sommigen slechts voor de duur van één tentoonstelling, terwijl andere in de loop der jaren vaker voorbij zijn gekomen. 

Bijna niets is figuratief. De afwezigen moeten het me niet kwalijk nemen, want met kwaliteit heeft mijn keuze niets te maken. 

In die 50 jaar heb ik meer dan 100 kunstenaars ontmoet… voor één of meerdere individuele tentoonstellingen. 

Quinquagesimum had in een grotere ruimte zeker een andere tentoonstelling kunnen opleveren, met plaats voor een honderdtal kunstenaars. Het is echter een keuze, en er komen, ondanks mijn gevorderde leeftijd, nog gelegenheden genoeg. 

Dankzij deze gevorderde leeftijd – wellicht de enige eretitel die ik draag, ben ik getuige geweest van de evolutie van de kunst, de markt, de verzamelaars en de kunstenaars. Wat kan ik anders zeggen over dit vak, deze passie, die mij heel wat vreugde, moeilijke en plezierige momenten en boeiende ontmoetingen heeft opgeleverd? 

Voor mij, en ook voor mijn ego, was het belangrijk om zonder valse bescheidenheid werken te tonen van kunstenaars die ik een podium heb geboden, soms zelfs in het prille begin voordat ze bekend werden en bij de collega’s werden tentoongesteld. 

Mijn bijzondere dank gaat naar Catherine Mayeur voor de hiernavolgende (lovende) tekst, die met grote precisie mijn parcours uit de doeken doet (ik heb een hekel aan het woord ‘carrière). Ik heb hier verder dan ook niets aan toe te voegen.

Albert Baronian