Edith Dekyndt

Specific Subjects, het project dat Edith Dekyndt vanaf maart in Fondation CAB in Saint-Paul-de-Vence presenteert, verweeft nieuwe en evoluerende technologieën, voorouderlijke kennis en hedendaagse kwesties. Sommige werken dagen de ontbinding van materie uit, waardoor een sfeer van wreedheid en breekbaarheid ontstaat.

De tentoonstelling in Saint-Paul-de-Vence is zowel een reis door het artistieke universum van Edith Dekyndt, waar de dialoog tussen natuur en cultuur zich verweeft met het land, als een ervaring die de gebruikelijke kunstruimtes overstijgt. Met haar tentoonstelling nodigt ze de toeschouwer uit om meerdere betekenisniveaus te verkennen en ons begrip van ruimte, geheugen en tijd in vraag te stellen.

In de huidige context, die gekenmerkt wordt door conflicten en radicale veranderingen in de manier waarop we leven en handelen — met economische, materiële, immateriële en emotionele gevolgen — stelt de kunstenaar een reeks werken voor waarin de dynamiek tussen natuur en cultuur, het landelijke en het stedelijke, nieuwe samenlevingsmodellen genereert.

De titel van de tentoonstelling, Specific Subjects, is een verwijzing naar Donald Judd’s invloedrijke manifest, “Specific Objects”¹, gepubliceerd in 1964. Hoewel haar artistieke praktijk, ontwikkeld sinds de jaren 1990, gekenmerkt wordt door een sobere taal en een intens suggestieve materialiteit, neemt Dekyndt bewust afstand van een meer hermetisch minimalisme, door eerder ‘subjecten’ dan ‘objecten’ op te roepen.

Door een combinatie van conceptuele, wetenschappelijke en experimentele benaderingen, deconstrueert de kunstenaar de tekens van haar creatieve proces. Ze archiveert, verzamelt en catalogiseert beelden, geluiden en objecten met behulp van een rigoureuze methodologie en manifesteert een symptomatische realiteit in haar werk.

Ze verkent de ruimte van kennisvorming en neemt in haar praktijk een kritisch en theoretisch perspectief in, waarbij ze de voorwaarden schept die nodig zijn om te getuigen van een sociale en politieke realiteit. Haar werk toont een aantrekkingskracht voor het ongrijpbare en het ontastbare. Vele van haar werken zijn gebaseerd op tekenen van vergankelijkheid, terwijl het de afdruk oproept die de geschiedenis heeft achtergelaten op het oppervlak van dingen, architectuur en openbare ruimten. Deze benadering onderstreept de dringende noodzaak om geschriften en historische verhalen in vraag te stellen.

María Inés Rodríguez, curator van de tentoonstelling

^1. Specific Objects, publié en 1965 in Arts Yearbook 8.