Greet Billet, Katinka Bock, Manon de Boer, Willy De Sauter, Céline Mathieu, Guy Mees, Johanna von Monkiewitsch
De groepstentoonstelling ‘These circumstances’ bij Fondation CAB brengt werken samen van kunstenaars (°1976, Duitsland, woont en werkt in Parijs), Greet Billet (°1973 Belgium, woont en werkt in Brussel), Manon de Boer (b.1966, India, woont en werkt in Brussel), Willy De Sauter (b.1938, Belgium, woont en werkt in Brugge), Céline Mathieu (b.1989, Belgium, woont en werkt tussen Berlin en Brussels), Guy Mees (°1935-2003, België), and Johanna von Monkiewitsch (b.1979, Italië, woont en werkt in Keulen).
Fondation CAB over de tentoonstelling:
“Wat ons interesseert in de subtiele werken van de zeven tentoongestelde kunstenaars, is hoe ze onze perceptie stimuleren en een andere realiteit binnenbrengen, waarmee ze ons de rand van de ruimte laten zien of wat daarin verborgen ligt. Daarvoor spelen we op thema’s als gelijktijdige aan- en afwezigheid, grenzeloze picturale ruimte, constructie, deconstructie, licht, spel, geheugen en tijd. In deze tentoonstelling komen verschillende generaties kunstenaars samen, in een gedeelde dialoog tussen beeld en werkelijkheid en de invloed van licht en esthetische ervaring op onze visuele perceptie. De tentoongestelde werken benadrukken wat er gebeurt tussen kijker, kunstwerk en de omringende ruimte.”
De werken nodigen uit om beter te kijken; om te merken hoe de spiegelende oppervlakken van Greet Billet de ruimte vloeibaar lijken te maken. Een blauwe verfvlek te zien, die een gat of lichtkoepel in de muur lijkt, in het blauwe werk van Johanna von Monkiewitsch. Of de negatieve ruimte die een gelijkwaardig deel uitmaakt van het beeld voor Guy Mees. Dat Willy De Sauterkleurverschuivingen in krijtvlakken maakt. Hoe Manon de Boer de speelse interventies van haar zoon doorheen het huis, tot autonome sculpturen en film verheft. Hoe site-specifieke historische referenties in het mijnwerkers-ontbijt van Céline Mathieusluipen. Of hoe de Belgische blauwe steen van Katinka Bock tegen de muur leunt, die met de reeks stalen elementen die de architectuur van de ruimte tot een constitutief onderdeel van het werk maakt.
In lijn met het programma van Fondation CAB gaat minimal samen met conceptueel, veel verder dan geometrie, orde, eenvoud en harmonie. Metaal, elektriciteit, chemicaliën, maar ook de kleurnuance in een schilderij of de manier waarop een arrangement van snippers is opgehangen— ze vinden allemaal een manier om actief te zijn. De praktijken van de tentoongestelde kunstenaars verhouden zich tot de locatie waar ze worden getoond. Veel fysieke, sociale en (kunst)historische observaties lijken invloed te hebben op werken, alsof ze hun omgeving, en de omstandigheden absorberen. Elk op hun eigen manier drinken de werken het licht, en sublimeren ze eenvoud. Niets in ons leven wordt gefilterd door de ficties die ons vormgeven en produceren.[1]
Misschien had deze tentoonstellingstekst enkel een gedicht kunnen zijn:
Purple daily precious
Recipe-less rather
improvised
Ripe figs warming to the palm of a hand
The way they
cup, body-like
It’s snippets suspended
mid-air
It’s hollows and projections
Things that sound like tycoon
Elegant gestures held
plexi steel blue stone
A video of light
beam made projection now
The blue field later
appears a hole in the wall
Tekst door Céline Mathieu
[1] The Contemporary Condition, I Cannot Sleep, Lionel Ruffel
